Uvodna špica serije Pravi detektiv

Far from any road

From the dusty mesa
Her looming shadow grows
Hidden in the branches of the poison creosote
She twines her spines up slowly
Towards the boiling sun
And when I touched her skin
My fingers ran with blood

In the hushing dusk under a swollen silver moon
I came walking with the wind to watch the cactus bloom
And strange hands halted me, the looming shadows danced
I fell down to the thorny brush and felt the trembling hands

When the last light warms the rocks
And the rattlesnakes unfold
Mountain cats will come to drag away your bones

And rise with me forever
Across the silent sand
And the stars will be your eyes
And the wind will be my hands

Daleko od svih puteva

Sa prašnjave visoravni
Raste njena naziruća 

Sakrivena u granama otrovnog kreozota
Ona polako okreće bodlje
Prema suncu koje ključa
A kada sam dodirnuo njenu kožu
Krv je potekla iz mojih prstiju

U tihom sumraku pod nadutim srebrnim mesecom
Došla sam sa vetrom da gledam cvetanje kaktusa
I čudne ruke su me zaustavile, naziruće senke su plesale
Pala sam na bodljikavu kičicu i osetila da mi ruke drhte.

Kada poslednja svetlost zagreje stene
I pojave se zvečarke
Planinske mačke će doći da odvuku tvoje kosti.

I uzdigni se sa mnom zauvek,

Preko nemog peska,

I zvezde će biti tvoje oči,

A vetar će biti moje ruke

Uvodna špica serije maestealno je urađena i predstavlja jedno remek-delo u okviru drugog. U scenama dominira sivilo, a obrisi užasa, greha i praznine dodatno su istaknuti usplamsalom vatrom muzičke kompozicije Far from any roadkoju izvodi kantri duo The Handsome Family.

Pesmu zapravo pevaju dvoje umrlih, koji tragajući za kaktusom koji retko cveta i izaziva halucinacije tragično stradaju. Ova otrovna biljka simbolizuje primamljivost poroka koji vode ka samouništenju. Krvoločnost i surovost današnjeg sveta oličena je u lešinarima koji razaraju tela dvoje zaljubljenih, čime se gubi i poslednji oblik ljudskog dostojanstva.

Kao kontrast ovom sirovom prikazu stoji metafizički prelaz dvoje zaljubljenih u drugi, viši nivo postojanja, gde još uvek uživaju u svojoj ljubavi. Sve ovo se odvija daleko od svih puteva, skriveno je, tajanstveno i nedokučivo. To je misterija sveta u koju svaki pojedinac teži da pronikne.

Lajtmotiv ove špice je i drvo, simbol života i ponovnog rađanja, a kako stoji usamljeno u opustelom predelu, odnosi se i na suštinsku otuđenost savremenog čoveka